Gri bir sis serildi önümüze. Kapıları yitirdik sonra. İçine gizlenilir tek bir oda kalmadı. Ayaklarımız silik çizgiler boyu ilerledi, yorulduğumuzu söyledik. Her yol kendi sonsuzluğuna varıyor, dediler. Hiçbir yolu sonsuza dek izleyemeyeceğimizi düşündük.
23 Aralık 2014 Salı
Dip dibe kavakların yapraklarının arasından evler parçalanmış görüntüler halinde seçilirdi. Bir gün yapraklar hiç var olmamış gibi tüm dallardan silindi. Çıplak dalların ardında uzaklar da çıplaklaştı. Evlerin çatılarını, sıkı sıkı kapanmış pencerelerini, alelacele boyanmış duvarlarını da görür oldum. Gökte yıldızlar, yerde kar ışıyordu. Balkonun içine ince bir rüzgar girdi. Etrafımdaki küçük dünya gözüme uçsuz bucaksız göründü.
14 Aralık 2014 Pazar
Bulutlar kümelendi. Ufuk kızıla döndü. Kızıl yaprakların üzerinden gölgeler geçti.
,
-Bugün kar yağacak, dedim.
Sustu, balkonun korkuluğundan
çekilerek mutfağa girdi.
-Burda soğuktan ve sessizlikten öleceğiz, dedi
içerden.
-Hayır, sadece uyuyacağız. Uzun
bir uykuya dalacak, bahar inince uyanacağız, dedim.
-Bahara dek insan olmak dışında
her şey olacağız. Tuğlaları birbirinin ağırlığından ve dip dibeliğinden
bunalmış bir evin gürültüsü, kavgası ve huzursuzluğu var içimde.
-Peki, bahar inince mutlu olacak
mısın?
-Hayır, yitirilmiş bütün bir
kışın ve seslerin yasını tutacağım.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)