Kim bilir hangi küçük kötülük soluyor içinde? Sıradanlaşan ve sıradanlığı mutluluk veren o küçücük kötülüklerin sanki yapılır yapılmaz düşüp toprağa, gözden yitiyor. Sanki toprak da aynı nezaketsizlik ve sıradanlıkla sana karşılık vermekle yükümlü. Böylelikle hem öznesi hem muhatabı oluyorsun o küçücükten de küçük kötülüklerinin. Sonra kendi yuvana dönüyor ve bir uyku çekiyorsun.