Biz dökeli taşları eteğimizden, belki koca bir yüz yıl oldu. Bıraktık sözlerin durgun sularında yüzen avare nilüferler olmayı. Kuşanarak özgül seslerimizi ve tırmanarak ipil yağmurlardan tanrılar katına, tırmanarak ve ilk buluta kurarak çadırımızı, gök ektik gök biçtik. Yüz gün yüz gece yıldız çiğnedik, ışık eğirdik.