Adım adım izliyor deniz bizi, hızla uzaklaşmaya niyetliyiz, rıhtımdayız, topuğumuza değdi değecek su, bir solukluk mesafe yalnızca aramızdaki. Dalgalarına ve kalbime dolunayın gümüş yüzü düşüvermiş. Sanırsın ki ışık insanı arıtır, oysa bulandırır, elinden geldiğince. Suyu insana, insanı suya düşürür, birbirinin tekrarı olan bu iki meczup didişirken, ışık dudağının kıyısıyla güler, fark etmezsin.